To zespół specjalistów z zakresu psychologii, psychoterapii, seksuologii. Zespół zajmuje się prowadzeniem terapii indywidualnych. Gabinet znajduje się w Jastrzębiu – Zdroju w dzielnicy Zdrój.
Zapraszamy do kontaktu w celu umówienia wizyty.
mgr Aleksandra Penkała
791 196 003
mgr Wiktoria Rutkowska
661 775 000
To osoba posiadająca właściwe kwalifikacje, potwierdzone wymaganymi dokumentami, do udzielania świadczeń psychologicznych polegających w szczególności na: diagnozie psychologicznej, opiniowaniu, orzekaniu, psychoterapii.
Psycholog to absolwent 5 letnich studiów psychologicznych, które kończą się napisaniem pracy magisterskiej i uzyskaniem tytułu magistra psychologii. Studia psychologiczne mają przede wszystkim walor teoretyczny – przygotowują absolwenta do rozumienia zjawisk zachodzących w ludzkiej psychice, jednak zwykle uwzględniają jedynie kilka tygodni lub miesięcy praktyk.
Psycholog zajmuje się poradnictwem, wykonuje testy psychologiczne; może wydawać zaświadczenia i orzeczenia psychologiczne, zajmuje się przede wszystkim problemami życia codziennego.
To osoba posiadająca odpowiednie umiejętności, wykształcenie i uprawnienia do prowadzenia psychoterapii, Psychoterapeuta to najczęściej psycholog, który ukończył dodatkowe 4 letnie szkolenie z zakresu psychoterapii. Specjalistycznej metody leczenia problemów i dolegliwości, w przypadku których ważną rolę odgrywają czynniki psychiczne. W pewnym zakresie jego kompetencje pokrywają się z tymi, które posiada psycholog kliniczny. Istnieje kilka wiodących szkół psychoterapii co wiąże się
z tym, że szkolenie psychoterapeuty może bardziej akcentować różne elementy funkcjonowania psychiki. Do najpowszechniej spotykanych szkół psychoterapii należą:
- psychoterapia psychodynamiczna,
- psychoterapia poznawczo–behawioralna,
- psychoterapia systemowa,
- psychoterapia humanistyczna,
- psychoterapia interpersonalna.
Psychoterapeuta zajmuje się długoterminową terapią (kilka spotkań – kilka lat), której celem jest zmiana w funkcjonowaniu pacjenta; jego działania dotyczą przede wszystkim depresji, zaburzeń odżywiania, zachowań obsesyjno-kompulsywnych, objawów psychosomatycznych, zaburzeń snu itp.
Edukuje, budzi i podnosi świadomość, pomaga kształtować właściwe postawy sprzyjające unikaniu stosowania składnika uzależniającego, ale przede wszystkim podpowiada, np. jak samemu poradzić sobie z uzależnieniem lub też jak pomóc alkoholikowi wyjść z nałogu. Każda forma jest dobra – najważniejsze, aby działania prowadziły do wykształcenia świadomej postawy życiowej, dzięki której odrzuci się możliwość sięgania po czynniki uzależniające.
Przebieg wizyty zależy od tego jaki jest jej cel, gdyż psycholog w ramach swoich kompetencji może wykorzystywać odmienne procedury. Jeśli zgłosisz się z osobistym problemem (np. trudnością w przystosowaniu się do nowego miejsca zamieszkania albo poczuciem izolacji od innych osób), to wtedy spotkanie będzie polegało na rozmowie o tej trudności i określaniu Twoich potrzeb w związku z tym.
Pierwsze spotkanie to zbieranie informacji dotyczące problemu/trudności pacjenta z którym się zgłosił do gabinetu prywatnego. Kolejne 2/3 spotkania to zbieranie wyczerpującego wywiadu dotyczące życia pacjenta (przeszłości oraz teraźniejszości). Kolejne spotkanie to podpisanie kontraktu terapeutycznego, który jest wstępem do rozpoczęcia terapii indywidualnej. Sesje w terapii indywidualnej odbywają się systematycznie raz w tygodniu.
Psycholog nie może wypisywać recept, gdyż nie jest lekarzem. Tylko osoba z takim wykształceniem, zgodnie z polskim prawem, ma uprawnienia do stosowania farmakoterapii. W przypadku problemów natury psychicznej najbardziej kompetentną osobą do przeprowadzenia diagnozy i dobrania leków będzie psychiatra, a nie internista, czy lekarz rodzinny.
Zgodnie z zasadami zawartymi w kodeksie etycznym i w trosce o Twoje dobro psycholog nie będzie rozwiązywał problemów za Ciebie (np. nie będzie stawał po czyjejś stronie w konflikcie małżeńskim albo sugerował jaki wybrać kierunek studiów). W zakresie jego kompetencji leży postawienie diagnozy, pomoc Tobie w badaniu problemu i istniejących rozwiązań. Następnie specjalista będzie Ci towarzyszyć w podejmowaniu autonomicznych decyzji. Dzieje się tak, gdyż nie jest też w stanie wziąć odpowiedzialności za Twoje wybory życiowe. Dodatkowo, w ramach rozwijania własnych zasobów, ważne jest byś mógł wzmacniać poczucie kontroli oraz umiejętności rozwiązywania problemów. Dzięki temu wzmocnisz swoją odporność psychiczną i będzie Ci łatwiej radzić sobie w przyszłości z innymi, kryzysowymi sytuacjami.
Psychoterapia to jedna z metod leczenia schorzeń, zaburzeń i nieprawidłowości dotyczących ludzkiej psychiki. Psychoterapia obejmuje cykl spotkań pacjenta z terapeutą, indywidualnych lub w większej grupie, w zależności od rodzaju terapii. Psychoterapia to wspólna podróż pacjenta i terapeuty, w której terapeuta podąża za pacjentem równocześnie wspomagając dookreślanie drogi dbając o bezpieczeństwo obojga. Psychoterapeuta towarzyszy pacjentowi.
Pacjent korzystający z psychoterapii nie musi doświadczać zaburzeń psychicznych, a może jedynie odczuwać potrzebę poprawienia jakości swojego funkcjonowania psychicznego. Psychoterapia może m.in. zwiększyć motywację do działania, wzmocnić lub wydobyć pewność siebie czy poprawić komunikację z innymi ludźmi. Terapia przynosi więc korzyści zarówno
w zakresie życia osobistego, jak i zawodowego.
Psychoterapia, poza funkcją uleczającą, pełni rolę wspierającą – uczy wykorzystywać naturalny potencjał, który w każdym jest obecny. Psychoterapia opiera się głównie na rozmowach terapeuty z pacjentem, ale wielu terapeutów wykorzystuje również inne elementy takie jak: rysunek terapeutyczny, eksperymenty, pisanie listów, analizę symboli czy snów, hipnozę, rytuały czy ustawienia przestrzenne.
- uczucie przytłoczenia bezsilnością i smutkiem,
- brak poprawy samopoczucia psychicznego mimo wysiłków i pomocy rodziny oraz przyjaciół,
- trudności ze skupieniem uwagi na zadaniach w pracy lub na codziennych obowiązkach,
- nadmierne zamartwianie się,
- wrażenie ciągłego napięcia i oczekiwanie najgorszego,
- uczucie bycia ciągle na krawędzi,
- szkodzenie sobie lub innym,
- picie zbyt dużej ilości alkoholu lub sięganie po narkotyki, zwłaszcza, gdy napięcie nasila się,
- agresja,
- ataki paniki,
- obniżenie nastroju,
- bóle i inne objawy, które mogłyby świadczyć o chorobie ciała, ale konsultacje u lekarzy i badania diagnostyczne wykluczyły przyczynę somatyczną,
- zaburzenia odżywiania,
- żałoba,
- nieradzenie sobie z uzależnieniem bliskiej osoby,
- chwiejność nastroju.